во

I

[وا]

боз, кушода, яла: во кардан кушодан, яла кардан (мас., дару тирезаро); во шудан (гаштан, гардидан) а) кушода (боз, яла) шудан; б) киноя аз таъсис ёфтан, бунёд гардидан; даҳон во будан ҳайрон будан, дар тааҷҷуб будан; лаб во кардан гап задан, сухан кардан; чашм во кардан нигоҳ кардан, нигаристан

◊ чашми касеро во кардан касеро аз ҳақиқати чизе бохабар кардан; (ногаҳон) аз асли чизе воқиф кардан; чашми касе во шудан боилму маърифат шудан, босавод шудан; огоҳ шудан аз сирру асрори ҷаҳон; чашми рӯз во шуд субҳ дамид, рӯз шуд

II

[وا]

шакли кӯтоҳшудаи вой; во аҷаб!, во аҷабо! нидое, ки ҳангоми тааҷҷуби сахт мегӯянд; во дареғо! нидо эй дареғ!, вой афсӯс!; во ҷигарам! вой ҷигарбандам! (нидои таассуф, ки дар мотами фарзанд ва хешу табори наздик мегӯянд)

III

[وا]

бо баъзе феълҳо пайваста, маънои «пас»-ро медиҳад: вогирифтан пас гирифтан, гашта гирифтан; вомондан ақиб мондан; гоҳо ба маънии «дубора» ва «боз» меояд: вогуфтан боз гуфтан